چه راست شد مسیرمان ز پیکر شکسته تان
دو دست باز ما دخیل دستهای بسته تان
چه خوب پر زدید تا به آسمان ز عمق آب
چه قامتی کشید خاک ز خاک جسم رسته تان
چه دفتری قطور شد حدیث انتظارمان
زمان خسته شد ز صبر مادران خسته تان
...