چه راست شد مسیرمان ز پیکر شکسته تان 

دو دست باز ما دخیل دستهای بسته تان 

چه خوب پر زدید تا به آسمان ز عمق آب 

چه قامتی کشید خاک ز خاک جسم رسته تان 

چه دفتری قطور شد حدیث انتظارمان 

زمان خسته شد ز صبر مادران خسته تان 

...